Zorgen voor de natuur

Een prachtig verhaal van één van onze stamgroepleiders over een bijzondere gebeurtenis vandaag in de Kleutertuin.

“Juf, we hebben een vogeltje gevonden!”
Er komen meer en meer kinderen kijken bij het moddereiland en het gesprek komt meteen op gang.
“Ik denk dat het een konijntje is…”
En met serieuze ogen op de stamgroepleiders gericht, wordt er hoopvol gevraagd of het slaapt.
We zetten bewust een paar stappen terug en laten de kinderen samen ontdekken, praten en we stellen ze soms vragen terug als ze ons iets vragen. Om de kleuters door te laten denken, om de nieuwsgierigheid te prikkelen…

Onze kijk op de wereld is overbodig. Wat weten de kinderen al veel! Over tijd bijvoorbeeld. “Ik denk dat het konijntje wacht totdat het lente wordt!” “Het is al lente, kijk maar naar de bomen!” “Nee, nog een weekje wachten heeft mama gezegd!” Jaaah, hij houdt een winterslaap!” zegt weer een ander kind dat nieuwsgierig geworden is en erbij is komen te staan.

“Juf, is hij dood?!” wordt er gevraagd. “Hoe kunnen we dit weten?” geven we ze terug. “We leggen er een wortel bij, als hij eraan gaat eten, leeft hij nog!” “Mogen we als we een boterham gaan eten, gaan kijken of de wortel op is en of zijn ogen dan open zijn?”
Dat gaan we doen. We zetten een wekker op een halfuurtje wachten en gaan daarna (omdat het konijntje na dat halfuur er onveranderd bij ligt in zijn mooie holletje) nog een keer de wekker zetten op een halfuur. “Dat zijn 30 minuten”. Inmiddels is er veel blijdschap en er wordt gejuicht… Er is nog een konijntje gevonden op hetzelfde moddereiland. Maar deze beweegt! De kinderen zien meteen het verschil. En de hoop dat het eerste konijntje nog leeft is al door verschillende kinderen opgegeven. Er wordt al gepraat over tekeningen, een doosje om hem in te leggen en om hem een mooi plekje te geven in de kleutertuin. “Dan leggen we er bloemetjes bij!”

Vandaag hebben we samen een mooi plekje gegeven aan het konijntje. We hebben hem zelf begraven onder een mooie boom. Ook thuis werd er nagedacht over wat sommige kinderen wilden doen voor deze toch wel intense gebeurtenis! We zijn trots op hoe de kinderen dit proces zelf laten lopen.
​
Wat wordt er met liefde gezorgd voor de natuur door onze kleuters! Dit hoeven wij ze niet meer te leren… Dit gaat vanzelf!!!