​Vorige week hadden we op Het Mooiste Blauw onze intro-kampweek. Dinsdag was de middenbouw begonnen met hun kampdag en bleven ze een nachtje slapen. Woensdag kwam de onderbouw met de bus en ging de bovenbouw op de fiets waardoor we samen de Mooiste Blauw dag konden vieren.

In groepjes van onderbouw, middenbouw en bovenbouw kinderen door elkaar hadden ze 10 rondes met workshops. Van stoelendans, tot hutten bouwen, touw trekken, input voor het schoollied geven, flessenvoetbal, fruit eten met wat te drinken, klimmen en de schoolvlag versieren.

Het was geweldig om te zien hoe de kinderen van de bovenbouw hun verantwoordelijkheid pakken om hun groepje bij elkaar te houden en hoe ze elkaar in het groepje helpen. Saamhorigheid op en top. Voor ons was dit dan ook enorm genieten.

Met een frietje en een snack als lunch en een ijsje toe was het goed de middag doorkomen. We sloten de dag af met het hijsen van de eigengemaakte vlag onder luid applaus en bellenblaas.

De kinderen van de onder- en middenbouw gingen moe, maar voldaan naar huis. Nog even een dikke knuffel voor de juffen omdat ze zo'n fijn kamp hadden gehad. De bovenbouw bleef nog lekker voor hun eigen kampdagen en bleven twee nachtjes slapen.

Kennismaken, samenwerken, samen beleven, samen ontdekken, nieuwe vrienden maken, de grenzen opzoeken, elkaar troosten, angsten overwinnen en samen een heleboel lol hebben. Bij het spel elkaar van nieuwe ideeën voorzien. Met elkaar op zoek naar dat wat je nodig hebt om te groeien. Los van school elkaar op een andere manier leren kennen. Samen de nieuwe groep vormen. Er samen helemaal voor gaan.
​
Kortom, het was weer een succes waarbij in een paar dagen flink aan het groepsproces is gewerkt. Want je leert elkaar echt goed kennen in deze intro-kampweek.

Maandag mochten wij alle kinderen en hun ouders weer verwelkomen op Het Mooiste Blauw. Alle nieuwsgierige gezichtjes verzamelden zich voor op het schoolplein. De blauwe vlaggetjes hingen uit, de blauwe loper uitgerold en het lint gespannen. Beetje spannend was het ook zeker wel. En niet alleen voor de kinderen. Voor ons was het na zo'n grote vakantie ook altijd best wel weer even spannend. Heeft iedereen het goed gehad? Hoe zou het dit jaar gaan in mijn stamgroep?

De oudste en de jongste van de school knipten het gespannen lint door en hiermee was het schooljaar officieel geopend.

Afgelopen week zijn we in alle stamgroepen aan de slag gegaan om elkaar wat beter te leren kennen, te ontdekken hoe het in de nieuwe stamgroep is en sommigen ook met een nieuwe stamgroepleider. Deze week stond dan ook de vraag centraal: 'Wat voor een groep willen wij zijn?' Hier kwamen hele mooie antwoorden op die ook nog eens heel goed verwoord zijn op een vlaggenlijn of een handje of een vlinder of iets anders creatiefs. Iedere stamgroep op zijn eigen wijze. Volgende week gaan alle stamgroepen aan de slag met een missie; wat willen wij bereiken als stamgroep?

De kinderen gaven aan het onder andere belangrijk te vinden om lief voor elkaar te zijn, naar elkaar te luisteren en het fijn te hebben samen. Dit hebben we ook al volop teruggezien dus dat was een heel fijn begin! De kinderen op Het Mooiste Blauw zoeken en vinden rustig aan allemaal (weer) hun plekje, wennen aan elkaar en de nieuwe juffen en meesters, en leren elkaar steeds beter kennen door middel van allerlei fijne groepsvormende activiteiten.

We gaan er samen een prachtig schooljaar van maken!

Ook dit jaar heeft onze school meegedaan aan het schoolvoetbaltoernooi.
Op 6 april waren de kinderen van groep 5 en 6 aan de beurt. Fanatiek dat ze waren! De samenwerking en het plezier stond voorop. De toppers van groep 5 en 6 hebben op deze dag de sportiviteitsprijs gewonnen. Een mooiere prijs is er toch niet?!
Afgelopen woensdag, 13 april, was groep 7/8 aan de beurt. Wat goed om te zien hoe ook deze kinderen weer veel plezier hebben gehad en hebben samengewerkt. Het was een geslaagde middag!
​
Kortom, ondanks dat we niet hoog eindigden in het eindklassement was het weer enorm geslaagd en zijn wij trots op onze sportieve toppers van Het Mooiste Blauw!
Ook dank aan alle ouders die kwamen coachen of mee kwamen aanmoedigen!

Een prachtig verhaal van één van onze stamgroepleiders over een bijzondere gebeurtenis vandaag in de Kleutertuin.

“Juf, we hebben een vogeltje gevonden!”
Er komen meer en meer kinderen kijken bij het moddereiland en het gesprek komt meteen op gang.
“Ik denk dat het een konijntje is…”
En met serieuze ogen op de stamgroepleiders gericht, wordt er hoopvol gevraagd of het slaapt.
We zetten bewust een paar stappen terug en laten de kinderen samen ontdekken, praten en we stellen ze soms vragen terug als ze ons iets vragen. Om de kleuters door te laten denken, om de nieuwsgierigheid te prikkelen…

Onze kijk op de wereld is overbodig. Wat weten de kinderen al veel! Over tijd bijvoorbeeld. “Ik denk dat het konijntje wacht totdat het lente wordt!” “Het is al lente, kijk maar naar de bomen!” “Nee, nog een weekje wachten heeft mama gezegd!” Jaaah, hij houdt een winterslaap!” zegt weer een ander kind dat nieuwsgierig geworden is en erbij is komen te staan.

“Juf, is hij dood?!” wordt er gevraagd. “Hoe kunnen we dit weten?” geven we ze terug. “We leggen er een wortel bij, als hij eraan gaat eten, leeft hij nog!” “Mogen we als we een boterham gaan eten, gaan kijken of de wortel op is en of zijn ogen dan open zijn?”
Dat gaan we doen. We zetten een wekker op een halfuurtje wachten en gaan daarna (omdat het konijntje na dat halfuur er onveranderd bij ligt in zijn mooie holletje) nog een keer de wekker zetten op een halfuur. “Dat zijn 30 minuten”. Inmiddels is er veel blijdschap en er wordt gejuicht… Er is nog een konijntje gevonden op hetzelfde moddereiland. Maar deze beweegt! De kinderen zien meteen het verschil. En de hoop dat het eerste konijntje nog leeft is al door verschillende kinderen opgegeven. Er wordt al gepraat over tekeningen, een doosje om hem in te leggen en om hem een mooi plekje te geven in de kleutertuin. “Dan leggen we er bloemetjes bij!”

Vandaag hebben we samen een mooi plekje gegeven aan het konijntje. We hebben hem zelf begraven onder een mooie boom. Ook thuis werd er nagedacht over wat sommige kinderen wilden doen voor deze toch wel intense gebeurtenis! We zijn trots op hoe de kinderen dit proces zelf laten lopen.
​
Wat wordt er met liefde gezorgd voor de natuur door onze kleuters! Dit hoeven wij ze niet meer te leren… Dit gaat vanzelf!!!